Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

genarum PM

  • 1 crassitudo

    crassitūdo, inis f. [ crassus ]
    1) толща, толщина (parietum Cs; columnarum Vtr)
    2) густота, плотность (aeris C; mellis CC, PM)
    4) плотное вещество, густая масса Cato

    Латинско-русский словарь > crassitudo

  • 2 laceratio

    lacerātio, ōnis f. [ lacero ]
    раздирание, разрывание, растерзание (corporis, genarum C; membrorum Sen)

    Латинско-русский словарь > laceratio

  • 3 sulcus

    ī m.
    sulcum imprimĕre C (ducĕre Col, PM) — проводить борозду
    sulcis committĕre (mandare) V — бросать в борозды, т. е. сеять
    3) ров, ямка, щель V
    4) складка, морщина (uteri M; genarum Cld)
    5) рубец, рана ( rubent in pectore sulci Cld)
    6) колея (sc. rotarum Cld)

    Латинско-русский словарь > sulcus

  • 4 erosio

    ērōsio, ōnis, f. (erodo), das Zerfressen werden, der Krebs, im Plur., genarum erosiones, Plin. 23, 70.

    lateinisch-deutsches > erosio

  • 5 laceratio

    lacerātio, ōnis, f. (lacero), das Zerfetzen, Zerreißen, Zerfleischen, a) eig.: corporis, Cic.: corporum, Liv.: tam foeda, Iustin.: Plur., muliebres lacerationes genarum, Cic. Tusc. 3, 62: lacerationes membrorum, Sen. de ira 3, 3, 6. – b) übtr.: est enim hoc carmen aptum lacerationi et conviciis, Mar. Victorin. 79, 31 K.: proximi famam mordaci laceratione carpere, Cassiod. in psalm. 14, 7: u. bes. die Zersplitterung, das Verschleudern des Vermögens, Firm. math. 4, 6 u. (Plur.) 5, 3, 2.

    lateinisch-deutsches > laceratio

  • 6 scabritia

    scabritia, ae, f. u. scabritiēs, ēī, f. (scaber), I) die Rauhigkeit, Schäbigkeit, chartae, Plin.: corticis, Plin.: unguium, Plin.: Plur., scabritiae genarum, oculorum, unguium, Plin. – II) insbes., die Krätze, Räude, Colum. 7, 5, 8. – / Nbf. scabrēs, wovon Abl. scabre, Pacuv. tr. 314 (auch angeführt von Varro sat. Men. 254).

    lateinisch-deutsches > scabritia

  • 7 erosio

    ērōsio, ōnis, f. (erodo), das Zerfressen werden, der Krebs, im Plur., genarum erosiones, Plin. 23, 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > erosio

  • 8 laceratio

    lacerātio, ōnis, f. (lacero), das Zerfetzen, Zerreißen, Zerfleischen, a) eig.: corporis, Cic.: corporum, Liv.: tam foeda, Iustin.: Plur., muliebres lacerationes genarum, Cic. Tusc. 3, 62: lacerationes membrorum, Sen. de ira 3, 3, 6. – b) übtr.: est enim hoc carmen aptum lacerationi et conviciis, Mar. Victorin. 79, 31 K.: proximi famam mordaci laceratione carpere, Cassiod. in psalm. 14, 7: u. bes. die Zersplitterung, das Verschleudern des Vermögens, Firm. math. 4, 6 u. (Plur.) 5, 3, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > laceratio

  • 9 scabritia

    scabritia, ae, f. u. scabritiēs, ēī, f. (scaber), I) die Rauhigkeit, Schäbigkeit, chartae, Plin.: corticis, Plin.: unguium, Plin.: Plur., scabritiae genarum, oculorum, unguium, Plin. – II) insbes., die Krätze, Räude, Colum. 7, 5, 8. – Nbf. scabrēs, wovon Abl. scabre, Pacuv. tr. 314 (auch angeführt von Varro sat. Men. 254).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > scabritia

  • 10 lacerātiō

        lacerātiō ōnis, f    [lacero], a tearing, rending, mangling, laceration, mutilation: corporum, L.— Plur: genarum.
    * * *
    mangling; tearing

    Latin-English dictionary > lacerātiō

  • 11 erosio

    ērōsĭo, ōnis, f. [erodo], an eating away, erosion, in plur.:

    genarum,

    Plin. 23, 3, 34, § 70.

    Lewis & Short latin dictionary > erosio

  • 12 gena

    gĕna, ae, and more freq. gĕnae, ārum, f. [Sanscr. hanus, jaw; ganda, cheek; cf. Gr. genus; Germ. Kinn], lit., the upper part of the face, from the cheek-bones to the eyelids; hence, in gen., a cheek; plur., the cheeks (cf.: bucca, mala).
    I.
    Lit.:

    genae ab inferiore parte tutantur subjectae leniterque eminentes,

    Cic. N. D. 2, 57, 143; cf. Plin. 11, 37, 57, § 156 sqq.
    (α).
    Plur.:

    ad haec omnia exprimenda in palpebris etiam et genis est quoddam deserviens iis ministerium,

    Quint. 11, 3, 77; cf. Plin. 23, 1, 24, § 49:

    ad genarum crassitudines et oculorum albugines,

    id. 32, 9, 31, § 98: MVLIERES GENAS NE RADVNTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23 fin.; Plin. 11, 37, 58, § 157; Fest. s. v. radere, p. 273 Müll.: lacrimae peredere humore exsangues genas, Poët. (perh. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26; cf.:

    manat rara meas lacrima per genas,

    Hor. C, 4, 1, 34:

    lacrimis humectent ora genasque,

    Lucr. 1, 920; cf. id. 2, 977; 3, 469:

    pulchrae,

    Hor. C. 4, 13, 8: nunc primum opacat flore lanugo genas, Pac. ap. Paul. ex Fest. p. 94 Müll. (Trag. Rel. p. 103 Rib.):

    pilosae,

    Cic. Pis. 1, 1:

    erasae,

    Prop. 4 (5), 8, 26:

    tum mihi prima genas vestibat flore juventa,

    Verg. A. 8, 160:

    leves,

    Quint. 12, 10, 8:

    confusa pudore sensi me totis erubuisse genis,

    Ov. H. 21, 112; Vulg. Cant. 1, 9 al.—
    (β).
    Sing.: atque genua comprimit arta gena, i. e. presses (beseechingly) the cheek close to his knee, Enn. ap. Isid. Orig. 11, 1, 109 dub. (cf. Vahl. Enn. p. 176):

    genam non leviter perstringere,

    Suet. Claud. 15 fin.:

    gena inferior, superior,

    Plin. 11, 37, 57, § 156 (v. above).—
    II.
    Transf.: genae (not in sing.).
    A.
    In Ennius for palpebrae, the eyelids: genas Ennius palpebras putat, cum dicit hoc versu: Pandite sulti' genas et corde relinquite somnum, Paul. ex Fest. s. h. v. p. 94 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.): imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436 Vahl.).—
    B.
    The eye or eyes ( poet.):

    exustaeque tuae mox, Polypheme, genae,

    Prop. 3, 12 (4, 11), 26:

    cornicum immeritas eruit ungue genas,

    id. 4 (5), 5, 16; Ov. P. 2, 8, 66; id. H. 20, 206.—
    C.
    The sockets of the eyes:

    expilatque genis oculos,

    Ov. M. 13, 562.

    Lewis & Short latin dictionary > gena

  • 13 genae

    gĕna, ae, and more freq. gĕnae, ārum, f. [Sanscr. hanus, jaw; ganda, cheek; cf. Gr. genus; Germ. Kinn], lit., the upper part of the face, from the cheek-bones to the eyelids; hence, in gen., a cheek; plur., the cheeks (cf.: bucca, mala).
    I.
    Lit.:

    genae ab inferiore parte tutantur subjectae leniterque eminentes,

    Cic. N. D. 2, 57, 143; cf. Plin. 11, 37, 57, § 156 sqq.
    (α).
    Plur.:

    ad haec omnia exprimenda in palpebris etiam et genis est quoddam deserviens iis ministerium,

    Quint. 11, 3, 77; cf. Plin. 23, 1, 24, § 49:

    ad genarum crassitudines et oculorum albugines,

    id. 32, 9, 31, § 98: MVLIERES GENAS NE RADVNTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23 fin.; Plin. 11, 37, 58, § 157; Fest. s. v. radere, p. 273 Müll.: lacrimae peredere humore exsangues genas, Poët. (perh. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26; cf.:

    manat rara meas lacrima per genas,

    Hor. C, 4, 1, 34:

    lacrimis humectent ora genasque,

    Lucr. 1, 920; cf. id. 2, 977; 3, 469:

    pulchrae,

    Hor. C. 4, 13, 8: nunc primum opacat flore lanugo genas, Pac. ap. Paul. ex Fest. p. 94 Müll. (Trag. Rel. p. 103 Rib.):

    pilosae,

    Cic. Pis. 1, 1:

    erasae,

    Prop. 4 (5), 8, 26:

    tum mihi prima genas vestibat flore juventa,

    Verg. A. 8, 160:

    leves,

    Quint. 12, 10, 8:

    confusa pudore sensi me totis erubuisse genis,

    Ov. H. 21, 112; Vulg. Cant. 1, 9 al.—
    (β).
    Sing.: atque genua comprimit arta gena, i. e. presses (beseechingly) the cheek close to his knee, Enn. ap. Isid. Orig. 11, 1, 109 dub. (cf. Vahl. Enn. p. 176):

    genam non leviter perstringere,

    Suet. Claud. 15 fin.:

    gena inferior, superior,

    Plin. 11, 37, 57, § 156 (v. above).—
    II.
    Transf.: genae (not in sing.).
    A.
    In Ennius for palpebrae, the eyelids: genas Ennius palpebras putat, cum dicit hoc versu: Pandite sulti' genas et corde relinquite somnum, Paul. ex Fest. s. h. v. p. 94 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.): imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436 Vahl.).—
    B.
    The eye or eyes ( poet.):

    exustaeque tuae mox, Polypheme, genae,

    Prop. 3, 12 (4, 11), 26:

    cornicum immeritas eruit ungue genas,

    id. 4 (5), 5, 16; Ov. P. 2, 8, 66; id. H. 20, 206.—
    C.
    The sockets of the eyes:

    expilatque genis oculos,

    Ov. M. 13, 562.

    Lewis & Short latin dictionary > genae

  • 14 laceratio

    lăcĕrātĭo, ōnis, f. [id.], a tearing, rending, mangling, lacerating, laceration (rare but class.):

    corporis,

    Cic. Pis. 18, 42:

    corporum,

    Liv. 7. 4.—Concr.:

    omnia loca crinium laceratione complere,

    the tearings of her hair, Vulg. Esth. 14, 2.— Plur.:

    muliebres lacerationes genarum,

    Cic. Tusc. 3, 26, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > laceratio

  • 15 sulcus

    1.
    sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.
    2.
    sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:

    sulco vario ne ares,

    Cato, R. R. 61, 1:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    ducere... infodere sulcum,

    Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:

    duci sarculo sulcum,

    Plin. 18, 33, 76, § 327:

    proscindere jugerum sulco,

    id. 18, 19, 49, § 178:

    sulco tenui arare,

    id. 18, 18, 47, § 170:

    sulcum patefacere aratro,

    Ov. M. 3, 104:

    sulcis committere semina,

    Verg. G. 1, 223:

    mandare hordea sulcis,

    id. E. 5, 36:

    telluri infindere sulcos,

    id. ib. 4, 33:

    semina longis Cerealia sulcis Obruere,

    Ov. M. 1, 123:

    herba Cerealibus obruta sulcis,

    id. Tr. 3, 12, 11.—
    II.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    A ploughing:

    hordeum altero sulco seminari debet,

    Col. 2, 9, 15:

    quarto,

    id. 2, 12, 8:

    quinto,

    Plin. 18, 20, 49, § 181:

    nono,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    Of things resembling a furrow.
    1.
    A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
    2.
    A rut, track, in gen.:

    cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,

    Verg. A. 5, 142:

    delere sulcos,

    Stat. Th. 6, 415:

    canebant aequora sulco,

    Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:

    genarum,

    Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:

    in pectore,

    Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sulcus

См. также в других словарях:

  • Calliphora — Calliphora …   Wikipédia en Français

  • Schmeißfliegen — Blaue Schmeißfliege (Calliphora vicina) Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Unterklasse …   Deutsch Wikipedia

  • Chlorops — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • COMA Earini — nomen carminis, quô Flavii Farini Comam, primâ tonsione positam, prosequutus est Papin. Statitus, l. 3. Sylv. 4. cuius initium: Ite Comae, facilemque percor transcurrite pontum: Ite coronato recubantes molliter auro: Ite, dabit cursus mitis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»